Za twórcę rosyjskiego systemu orderowego uważa się cara Piotra I. W 1698 r. ustanowił on pierwszy rosyjski order – Św. Andrzeja Powołańca. W Rosji Radzieckiej odrzucono jednak carskie ordery i zaczęto ustanawiać nowe, proletariackie, którymi nagradzani mogli być już wszyscy obywatele. Pierwszy był Order Czerwonego Sztandaru z 1918 r. – za czyny odwagi i męstwa w boju, dwa lata później wprowadzono Order Czerwonego Sztandaru Pracy – za osiągnięcia w produkcji oraz działalności naukowej i społecznej.

Lenin w platynie

W 1930 r. z okazji 60 rocznicy urodzin założyciela państwa ustanowiono Order Lenina – najwyższy w Związku Radzieckim. Na samym początku jego odznakę, tłoczoną ze srebra, przykręcano do odzieży. Było na niej popiersie wodza rewolucji na tle fabryki i traktora, co miało symbolizować uprzemysłowienie kraju i rozwój rolnictwa, a także sojusz robotniczo-chłopski. Potem orderowe srebro zaczęto złocić, a jeszcze później Order Lenina robiono już ze złota, a wizerunek wodza z platyny. Jako pierwsza otrzymała go redakcja „Komsomolskiej Prawdy”, a krótko potem – inicjatorzy współzawodnictwa pracy: górnik Aleksiej Stachanow i maszynista Piotr Kriwonosow.

16 kwietnia 1934 r., w cztery lata po wręczeniu pierwszych Orderów Lenina, ustanowiono najwyższe honorowe radzieckie wyróżnienie – tytuł Bohatera Związku Radzieckiego. Stało się to po uratowaniu rozbitków z parowca „Czeluskin”. Wypłynął on w lipcu 1933 r. z Leningradu z ponad stu osobami na pokładzie (marynarze i polarnicy z rodzinami), by zbadać możliwość żeglugi trasą północną przez Ocean Lodowaty z Murmańska do Cieśniny Beringa.